συγκαινουργώ

-έω, Α

1. ανανεώνω κάτι μαζί με κάποιον άλλο

2. μέσ. συγκαινουργοῡμαι, -έομαι

ανανεώνομαι συγχρόνως με κάποιον άλλο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + καινουργῶ «κατασκευάζω κάτι εκ νέου, νεωτερίζω»].